Słownik etymologiczny języka polskiego/rebus
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
rebus, nazwa łamigłówki; po łacinie dosłownie: ‘przez rzeczy’, szósty przyp. liczby mnogiej od łac. rēs, ‘rzecz’; rēs prasłowo od pnia rē-, ind. rā-, ‘własność’, awest. rātō-, ‘oddane’, itd. (Podobnie omnibus: ‘dla wszystkich’, trzeci przyp. liczby mn. od łac. omnis, ‘wszystek’; paryski to wynalazek z r. 1823, co się natychmiast po świecie rozszedł). Rebus (‘wyrażenie »rzeczami«, obrazkami, nie słowami’) i szarada są co do nazwy pochodzenia francuskiego; rzecz sama istniała dawniej jako »hieroglifik«, i podobne hieroglifiki z końca 16. wieku (na cześć Zygmunta III z r. 1593 przez »studenta« Krasickiego, i i.), polskie i łacińskie, przytoczył Z. Gloger w Encyklopedji staropolskiej IV, str. 145—150.
