Słownik etymologiczny języka polskiego/onuca
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
onuca, onucka (mylnie onuczka; inne zniekształcenia narzeczowe pomijam), od uć, p. obuć; do złożeń czasownika uć z ob- i z-, przybywa w onucy, ‘owijającej’ nogi, trzecie, z pierwotną postacią przyimka on, występującą poza tem złożeniem jako ‘w’; on-u-ca, cerkiew. onuszta i obuszta; lit. autas, ‘onuca’; przyrostek -ja, jak w świeca, obroża, i i.
