Słownik etymologiczny języka polskiego/kwik
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
kwik, dźwiękonaśladowcze, ogólne (por. niem. quicken, jak u nas, o świni), kwiczeć, kwiknąć, kwikać się (o koniach); kwiczoł i kwiczał, nazwa ptaka; por. lit. kwykti; rus. kwika, ‘bąk’.
