Słownik etymologiczny języka polskiego/kureń
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
kureń, kurzeń; kurenny i kurzenny; ‘oddział kozacki, pułk’, ‘stanica kozacka’, i ‘buda’ (dziś szczególnie, w Rosji), z turskotatarskich nazw ‘obozowiska’, küren i kürijen (u Tatarów dziś i nazwa ‘piekarni’).
