Słownik etymologiczny języka polskiego/kulig

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
Artykuł w Wikipedii Artykuł w Wikipedii
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

kulig, kulik (oboje już w 17. wieku obok siebie, np. u Potockiego), ptak błotny (kuliszek Cygańskiego 1584 r.) i ‘zabawa zapustna’ (szlachta odwiedzała w tłumnym i szumnym korowodzie dwory sąsiedzkie, szukając ptaka kulika czy kuliga); na »nocnych kulików« już Opaleński r. 1648 sarkał. Nazwa ptaka powtarza się u innych Słowian, np. u Czechów i na całej Rusi, o różnych ptakach, dokuczliwych swojem kwileniem (u Czechów jest i kulich, por. u Cygańskiego); por. lit. kaulyti, ‘naprzykrzać się proszactwem’; przytaczają i nazwy kuolinga, ‘ptak wodny’, łotew. kulains, ‘wilga’. Kulon z franc. coulon.