Słownik etymologiczny języka polskiego/kufa
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
kufa, ‘beczka’, kufel, kufelek, ‘kubek’, z niem. Kufe, zdrobniałego Küfel, Kuffel, a to z łac. cōpa, cūpa; obok kufla mieliśmy w 16. wieku i kofliki, kufliki, np. u Reja, pisane z o i u.
