Słownik etymologiczny języka polskiego/ksieniec

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron

ksieniec, ‘wnętrzności rybie’, »Jonasz w ksieńcu wielorybim«; tak zowią i ‘część żołądka u bydła’ (p. księga); u Czechów ksenec ‘młode (wężów, żab)’; około r. 1500 zapisano xyenyecz (ksieniec) o ‘wnętrznościach’ wogóle. Zestawiają z wyrazami dla kiszek, kiszenia, rus. kiszet’, ‘roić się’, lit. kuszinti, ‘poruszać’, kuszēti, ‘ruszać się’. Zdrobniałe od *ksień, por. kieszeń(?).