Słownik etymologiczny języka polskiego/kryksman
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
kryksman i kryksrecht, dawne wyrazy wojskowe niemieckie 17. w.: Kriegsmann, Kriegsrecht. Ale kryg, kryga, (o ‘uździe’), krygowy, krygować (»brać w krygi«, »aby był dzierżan na tym krygu, bo bardzo bujny«, »krygiem twardym załomić konia«), krygować się (‘muskać się’, o ruchach pretensjonalnych), już około r. 1500: »wędzidło, krygowa uzda«, od innego krieg pochodzi, co oznacza jakieś ‘śruby czy dźwignie (u działa)’, franc. cric, ‘dźwignia u wozu’.
