Słownik etymologiczny języka polskiego/krokwa
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
krokwa (dawne), dziś krokiew, krokiewka, krokwiowy, o ‘belce dachowej rozstawionej, rozkraczonej’ (czy stąd nazwa sama?); »brak krokiewki (‘klepki’) w głowie«; krokwić, ‘łacić’, ‘kończyć budowę’. Jeżeli wolno łączyć z krokiem (ależ tak samo u Czechów i na Rusi, jeśli tu nie z Polski przyszło?), odpada wywód z niem., jako pożyczka czy jako słowo pierwotnie pokrewne (niem. hragian, dziś ragen, ‘sterczeć’, grec. krossai, ‘wierzchołek’; przypadkowe to raczej podobieństwo); łotew. krakis, ‘rogi u dachu’, pożyczka z Rusi ?
