Słownik etymologiczny języka polskiego/kraniec
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
kraniec, z dowolnem e (jak w taniec), krańcowy, krańcowość; pierwotnie ‘wieniec’ (z niem. Kranz), jeszcze w 16. wieku, potem ‘brzeg, krawędź’, ‘krąg’ (»kraniec około szyje«, u Leopolity; »okrągłe krańce«, itp).
