Słownik etymologiczny języka polskiego/kręgiel
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
kręgiel, kręgielnia, kręgielnica (roku 1577 w Krakowie), kręglarz, kręglowy, — z niepierwotną nosówką; jeszcze u Reja kręgle, tylko tak w słowniczku poznańskim około r. 1500; tamże jednak i dla ‘ciasta’ bez nosówki, jakiej niem. Kringel (rus. krendel) wymaga, co dowodzi, że niem. Kegel (‘słupek do gry’) u nas z owem Kringel pomieszano; kręgielek, ‘obarzanek’, dziś jeszcze narzeczowe.
