Słownik etymologiczny języka polskiego/kompanja
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
kompanja, kompanjon, zgrubiałe kumpan, z niem., a to z romańskich języków, od łac. cum-panis, o ‘spólnem chlebojedztwie’ (por. konwikt od ‘spólnego wiktu’, albo Schlafkamerad, o ‘sypianiu w jednej komorze’), dalej o wszelakiem ‘towarzystwie i stowarzyszeniu’, wkońcu o ‘rotach wojskowych’ (szczególniej piechotnych). Od kompanji odróżniaj kampanję, ‘pochód wojenny’, i dawny kampament, ‘manewry’ (najsłynniejsze Augusta II r. 1730 pod Dreznem, opiewane polskiemi i łacińskiemi wierszami), od łac. campus, ‘pole’.
