Słownik etymologiczny języka polskiego/komesz
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
komesz, ukraińskie słowo, w 17. wieku przejęte, dla ‘trzciny, sitowia’: »muzy w komesz«, t. j. ‘precz’, »pójdzie w komesz« (‘precz’), »komeszyną (‘trzciną’) skarano kozaka«; w 18. wieku piszą stale poprawniej komysz, ‘gąszcz’, stąd komysznik, o ‘zbóju kryjącym się w komyszy’; na Bałkanie kamisz, rus. kamysz, wszystko z tur. kamesz, ‘trzcina’.
