Słownik etymologiczny języka polskiego/kolebać
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
kolebać, ‘kołysać’, kolebka, ‘kołyska’; obie pary słów od koła; na Rusi jest i kołybać i kołychać, co je łączy; kolěbati jest już cerkiewne, ‘wzruszać’; kolebką dawniej i ‘lektykę’ (»łóżko noszone«) i ‘kolasę’ nazywano; mylnie cholebać.
