Słownik etymologiczny języka polskiego/kierpce
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
kierpce, ‘chodaki góralskie’, z słowac. krpec, a to od tegoż pnia co i kurpie (p.); por. czes. krpie, serb. i słowień. krplja, krplje, ‘łyżwy’; wszystko poszło od krpa, ‘łata’, nasze karpa, karpać, ‘łatać’; pień skŭrp-; kŭrpa, ‘łata’, jest prasłowiańskie; cerk. krpa, rus. korpat’ i narzeczowe kriopat’, ‘łatać’, korpiet’, ‘ślęczeć’, serb. krpiti, słowień. krpati, ‘łatać’.
