Przejdź do zawartości

Słownik etymologiczny języka polskiego/kiełzać

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron

kiełzać, kielzać się, ‘ślizgać’; oba słowa (kiełzać i ślizgać) z jednego pnia poszły, bo s- nagłosowe odpadło, więc skiełz-, i z nieco odmienną samogłoską i przestawką płynnej: skliz-, sliz-. Kiełzać w znaczeniu ‘chełzać, chełznąć’, o ‘wkładaniu munsztuku koniowi’, przenośnie o każdem ‘poskramianiu, powściąganiu’ (u Słowackiego: »rozhukanych koni On nie kiełza«), polega na mylnej pisowni; kiełzać, skiełzać, skiełznąć (»noga skiełzła«), znaczy tylko: ‘ślizgać, wyślizgnąć lub pośliznąć się’; nieokiełzany itp. należy pisać przez ch, i tam je odsyłam. Kiełzawka, ‘ślizgawka’; kiełzko, ‘ślizgo’.