Przejdź do zawartości

Słownik etymologiczny języka polskiego/kiełp

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron

kiełp, ‘łabędź’, narzeczowo (u Kaszubów), w nazwach miejscowych nierzadkie, Kiełpin i i.; rus. kołpica i kołpik, łuż. kołp; prasłowiańskie; powtarza się, z dźwięcznemi, w tem samem znaczeniu na Litwie, gulbē, prus. gulbis; co pierwotne, czy k-p, czy g-b, nie rozstrzygam, więc i w dalsze domysły się nie zapuszczam; łączą z niem. galpōn o ‘krzyku ptactwa’ i o ‘chełpieniu się ludzi’, skoro i w innych językach (por. niem. Schwan, grec. kyknos do canere, ‘śpiewam’) ‘łabędzi’ od ‘głosu’ przezywają.