Słownik etymologiczny języka polskiego/karzeł

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
Artykuł w Wikipedii Artykuł w Wikipedii
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

karzeł, karlik, karłowaty, karlę; skarlały; narzeczowe (śląskie) karlus, kierla, z niem. Kerl, ‘mąż, chłop’, dawne karl, karal, z czego i imię osobowe Karl, frana Charles, u nas w 16. wieku Karzeł, nimeśmy go, wedle łac., Karolem zastąpili (zdrobniałe Lolo). Inne narzecza zachodnie zachowały lepiej pierwotne znaczenie: łuź. karl, ‘tęgi chłop’. Od nas przeszedł karzeł i na całą Ruś: karło, karlik. Do nas wprost z czes. karel, karle. Prasłowo niemieckie.