Słownik etymologiczny języka polskiego/kaczać
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
kaczać, 'taczać'; kaczała, kaczałka, nazwy narzeczowe dla ‘wielkiej nogi’, dla wszelakich ‘krążków’ i ‘wałków’; kaczydło, ‘gdzie się kaczkają (i kaćkają), chlapią’; powtarza się na Bałkanie, kacziti i kaczati, dla ‘podwyższania, podwieszania’, ‘draźnienia’, ale kaczkawica, kaczket, kackati, kaćkawica, oznacza i ‘kaczydło’, ‘bajoro’.
