Słownik etymologiczny języka polskiego/kałauz
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
kałauz, spółczesne z poprzedniem; turecka nazwa ‘przewodników’, do dziś na całym Bałkanie i u Węgrów; »cnota w niebo będzie kałauzem«, »ślepym ja kałauzuję«, u Kochowskiego i Potockiego.
