Słownik etymologiczny języka polskiego/kęsy
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
kęsy, oboczne kusy, ukęszony, ‘krótki’; częste w 16. i 17. wieku; w przysłowiu: »daleko kęsy zająca« dłużej zachowane; p. kąsać. Powszechne u Słowian; u Bułgarów, jak i u nas, w owej podwójnej postaci, z ą i u; służy i za nazwę ‘djabła’, np. Bułgarom.
