Słownik etymologiczny języka polskiego/jazda

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
Artykuł w Wikipedii Artykuł w Wikipedii
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

jazda, od ja- (p. jadę i jechać), urobione przyrostkiem zd = d (jak u-zda od ); od tego: jeździć i jeźdźca zamiast jaździć (wedle wzoru biały: bielić, mylnie). Liczne złożenia: najazd, zajazd (i ‘karczmę’ oznacza), ujazd (termin prawny o ‘sądowem objeżdżaniu granic dóbr’, stąd nazwy miejscowe Ujazd na Śląsku, niem. Ujest, Ujazdów pod Warszawą, i t. d., a stąd znowu nazwa rodowa Ujejski z *ujeźdźski); odjazd, zjazd. Przez cały 16. wiek jezda, oczywiście wedle jeździć (częstotliwe przyjeżdżać). Obok jeździec i jezdny, ale jezdecki, o zbroi lub sukni, zatrąca czeszczyzną. Jeżdżały jak bywały itp.; ujeżdżalnia.