Słownik etymologiczny języka polskiego/dawić
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
dawić, udawić, ‘udusić’, ‘udławić’, jedyne używane od 15. do 18. w.; prasłowo; cerk. dawiti, rus. dawka, ‘ścisk’; brak go w litew.; niem. Tod (goc. dauths; diwans, ‘śmiertelny’, af-dauidai, o ‘znużonym’), frygijskie daos, ‘wilk’, awest. dwaidi, ‘dusili się (oba)’.
