Słownik etymologiczny języka polskiego/czekan
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
czekan i czakan, ‘obuch’, ‘kilof’, i (najmłodsze w użyciu) ‘narzędzie muzyczne, rodzaj fletu w lasce’; ogólne u Słowian; a czasami przeważa; z węg. csákány, a to z tur. czakan (od czakmak, ‘bić, tłoczyć’).
