Słownik etymologiczny języka polskiego/cmentarz
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
cmentarz, cmętarz, cmyntarz (r. 1415), mylnie smętarz (niby od smętny); z łac. cimeterium i cimiterium, z grec. koimētērion, ‘miejsce spokoju’ (koimē); nosówkę albo sami wstawiliśmy, albo od Romanów zasłyszeli (starofranc. cimentire, obok dzisiejszego cimetière); -arz i -erz mieniają się. Od nas na Ruś, cwyntar. R. 1500: cmynterz.
