Słownik etymologiczny języka polskiego/brykać

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron

brykać, ‘skakać’, niby odwrócone rus. prygat’, o tem samem znaczeniu? (por. co do spółgłosek nasze gusła, a czes. kouzla); bryknąć, brykała, ogólne w 16. i 17. wieku nietylko o ‘wierzganiu’, ale i o wszelakiem ‘sprzeciwianiu się’, por. wybryki (w 17. wieku i same bryki, ‘szturmy’); powtarza się na Rusi, brykat’, ‘wierzgać’, brukat’ (toż znaczenie). Zestawiają z tem samem lit. braukti, ‘skrobać’, brukti, ‘wpychać’, bruksznis, ‘pas’, cośmy wyżej pod brusem poznali; takby i Słowiańszczyzna sama obie gardłowe (k i s) znała, por. słonić, kłonić i i.