Słownik etymologiczny języka polskiego/blond
Wygląd
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Artykuł w Wikipedii | |
Strona w Wikisłowniku |
blond, blondyn(ka), o ‘jasnych włosach’; wedle franc. blonde, niem. Blondine; blondyna, o ‘koronce’; Niemcy przejęli w 17. w. to słowo od Francuzów, jak i brunet, ale oba ich pierwotna własność, co przez Romanów do nich wróciła, por. blenden i braun.