Przejdź do zawartości

Słownik etymologiczny języka polskiego/bark

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

bark, głównie w liczbie mnogiej; barczysty, ‘pleczysty’, obarczyć (»wziąć się za bary«, nowotwór sztuczny — jak tany do tańca); u nas dziś o ‘ramionach’, dawniej, np. u Potockiego, o skrzydłach i lotkach ptaka, orła (»gdy barki wypierzy«, o starym orle); u Czechów brk wręcz ‘lotka’, u Serbów, Słowieńców brk, ‘wąs’, ale i wszelka ostra kończyna, ‘szpic’ (w cerk. brczĭch, ‘loki’). Prasłowo, od pnia oznaczającego ‘ostrość’; por. brona, ber.