Słownik etymologiczny języka polskiego/barbara
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
barbara, ‘bicz, lina’; »nahajską barbarą« bije Potocki. Baty przezywają stale od imion (np. makar, »makarami kilku wycięli«, »makarem kolejno weźmiecie«, około 1700 r.; jeszcze w odzie bizunowej Bohomolca: »gdy go z kołka makarym wychłostał«; na Rusi siergiej: »przydatku dam sergiejem po płeczach«, około r. 1730); albo od miejsca wyrobu (nahajka, słynne Boćki, boćkowski); albo od wykrzykników, p. bizun, herap (harap).
