Słownik etymologiczny języka polskiego/armata
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
armata, ludowe harmata, ‘działo’; w 16. w. ‘flota wojenna’: w pismach politycznych bezkrólewia z r. 1572 stale o niej mowa: »gdyż sam (cesarz) na morzu armaty i portowych miast niema«; jeszcze u Knapjusza armata ‘wojsko wodne’ (jak hiszp. armada), z łac. armata, ‘uzbrojona’; dawniej i całą ‘artylerję’ oznaczało: »starszy nad armatą koronną«, »oficerowie armaty«; dopiero od 18. w. nazywano tak ‘działa’ same. Armja, jak almarja i alarm, wkońcu od łac. arma, przez niem. Armee, co za wojny trzydziestoletniej z franc. armée poszła.
