Słownik etymologiczny języka polskiego/arkas
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
arkas, ‘rodzaj galarety’; przepis (ile jaj, mleka itd.) dał Z. Gloger w Encyklopedji staropolskiej I 73; Mickiewicz jeszcze wymienia »te półmiski kontuzów, arkasów, blemasów«; kontuzy od łac. contusum, ‘zgniecione’, blemasy dorobił sam wedle arkasów z blomuzów (p.). Może w jakim związku z łac. arcus, p. arkusz (od formy?), skąd arcata, franc. arcade, późna u nas pożyczka arkada, ‘łuk sklepienia’. Nazwy podobne potraw czy strojów rychło z modą i smakiem giną, np. ankry, szarpy, w 17. w. dosyć ogólne, już w 18. zapomniane; domowa to nazwa, bo franc. ancre, tylko ‘spięcie’ (w budownictwie), od nazwy ‘kotwicy’, łac. ancora, znaczy; adrjan (franc. andrienne, ‘suknia z trenem’, od aktorki nazwana); ażusta (franc. ajustement) itd.
