Słownik etymologiczny języka polskiego/amelja
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
amelja, ‘ładownica’, częste w 17. w.: »niemać ten ładunków w amelijej swojej;« »nasułem był miasto kul w ameliją grochu«; »mieszków, amelij, ładownic, wacków« w Ustawie cechowej 17. w.; por. serbskie amajlija ‘amulet’, ‘co się nosi’, serbskie amal, ‘tragarz’, hamał u nas w 17. w. — wszystko z arabskiego hamal, ‘nosić’.
