Słownik etymologiczny języka polskiego/alzbant
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
alzbant, alzbancik (u Reja alzbaniczek błąd druku?), z niem. Halsband ‘naszyjnik’, bo nad Wisłą jak nad Łabą, w pożyczkach z niem. h się usuwa (p. uf, usnacht, antaba, antfos, ochmistrz, olędry), a przeciwnie h dosuwa (p. herszt, herb, hecować); nadłabscy Słowianie wymawiali: er hamtman, zamiast: Herr Amtmann). Wyjątkowo z h: halcbanty r. 1574 w przekładzie paszkwilu De Portes; u Zbylitowskiego i innych.
