Słownik etymologiczny języka polskiego/aloes
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
aloes, -s wilczem prawem do aloe (ale już i w łac. średniowiecznej aloes, lecz tylko w 1. przypadku, u nas przez całą odmianę!) przystąpiło; »czarna aloes« w 16. w., nierównie częściej zowie się (czarną czy żółtą) heleną, haleną, aleną, eleną, dziwnem zniekształceniem, pomieszaniem z inną rośliną: »oman Hellenium zową od Heleny« (inula Hellenium). Powszechne u innych Słowian od 9. w., od tłumaczenia ewangelji, ale tylko w postaci prawidłowej aloj, aloja, aloje (w 9. w. i alguj, olguj, z owem osobliwszem g, co tam jest i w Ewga, ‘Ewa’ i i.).
