Słownik etymologiczny języka polskiego/achtel
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
achtel, achtelowy czop, od 15. wieku pożyczka z niem. Achtel, ‘ósma część beczki’, jak wiertel i i.; ten sam niem. liczebnik powtarza się w firacyntlach t. j. vier achzentel (udziału w kopalni olkuskiej); »mało cetnar ołowiu na firacyntele srebra«, Potocki; »pro uno vase zachcentel argenti inventi«, w rocie z 15. w., ‘za a. srebra znalezionego’.
