Słownik etymologiczny języka polskiego/ać
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
ać, z a i ć (ci), ‘aby’, wychodzi już w 15. wieku z używania, częste jeszcze w biblji; Leopolita stale je zastąpił przez niech, i: »ać przebywa (niech)«, »ać i twym wielbłądom dam« (i naczerpam), »ać i twe wielbłądy napoję« (i dam); w księdze henrychowskiej z 2. połowy 13. wieku: »daj ać pobruszę« (‘niech’). Czesi swoje at z ati do dziś zachowali.
