Słownik etymologiczny języka polskiego/Breń
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
Breń, nazwa rzek, potoków, wsi, Brenik i Brnik, Brenna, Brenno, Brynica, Bryńsk (sławne na Rusi bryńskie lasy). To samo co morawskie Berno, — miejsce płynnej r bywa i nieustalone; cerk. brnije, ‘błoto’, rusk. (z cerk.) briennyj, ‘ułomny’, ‘doczesny (ziemski)’, słowień. brn, ‘ił’, brnje, ‘brudy’; rusk. biernije, ‘błoto’, to samo, z innem (mylnem?) następstwem płynnej; dalsze odpowiedniki wątpliwe.
