Słownik etymologiczny języka polskiego/*snaga
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
*snaga, w snażyć się, ‘starać się’ (w psałterzach częste), snażny w biblji, ‘gorliwy’; gęste na Bałkanie, snaga, o ‘sile’ i ‘ozdobie’, o ‘krzepkim’ i ‘pięknym’, nesnaga, ‘nieczystość’; czes. snaha, w tem samem znaczeniu. Pień tenże co w snadź (p.), różne przyrostki (-d i -g).
