Słownik etymologiczny języka polskiego/*sieć
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
*sieć, słowiańskie, czworakie: Jedno o ‘wiązaniu’, p. si-dło, sieć, siła. Drugie o ‘sianiu’, p. siać. Trzecie o ‘przesiewaniu’, od niego si-to, sitko, prasłowo, lit. sietas, ‘sito’, dalej w czasownikach jak: przesiać, przesiewać, siejaczka, których nie oddzielaliśmy od siać, siew, cerk. sěł, sějał, prosĕjati, ‘przesiewać’, lit. sijoti, grec. ēthō (z *sēdhō), ‘przesiewam’, ēthmos, ‘sito’; różnicę obu pni, co u nas zupełnie spłynęły, zachowała litewszczyzna: sēti, sēju (‘sieję zboże’, sēja, ‘czas siewu’, sētas, ‘siany’), ale sijoti, ‘przesiewać’, sietas, ‘sito’. Czwarte sie-, si-, zupełnie odbiega: jego s- nie pierwotna sycząca (lit. łac. s), lecz gardłowa podniebienna (lit. sz, łac. grec. k), por. siwy, siny, cerk. sijati, sinąti, ‘błyszczeć’.
