Sława Bogu (Pol, 1921)

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Wincenty Pol
Tytuł	Sława Bogu
Pochodzenie	Pieśni Janusza
Wydawca	Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd.	1921
Druk	Drukarnia Literacka w Krakowie
Miejsce wyd.	Kraków
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI  Cały zbiór Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI
Indeks stron

›››

[143]

SŁAWA BOGU^[1]

Pasą konie po rozłogu^[2],
 W niebo bije wrzawa:
sława bogu! sława bogu!
 Białym czapkom^[3] sława!       4

Ćma kozaków migła zdala,
 Budziński poskoczył:
„sława bogu!“ na Moskala,
 I konika zbroczył.       8

Ciężko skłóty popadł w łapkę,
 Kozak z niego szydzi:
A na ziemi białą czapkę
 Pan Różycki widzi.       12

„Hańba bracia! hańba! daléj!
 „Młoda krew to, młoda!

[144]

„Tęgi chłopak! — a zabrali —
 „Szkoda mi go, szkoda!       16

„Nuż Wizoski!“ — A Wizoski
 Ruszył samotrzeci^[4],
Szybko, jako piorun boski,
 Biała czapka świeci.       20

„sława bogu!“ — huknął, strzelił,
 Skłół kilku na przedzie,
Jak mógł kordem ćmę obdzielił,
 I rannego wiedzie.       24

I znów paśli na rozłogu,
 W niebo bila wrzawa:
„sława bogu! sława bogu!“
 Białym czapkom sława!       28

1. SŁAWA BOGU. Dzikie hurra! przy ataku zamienił K. Różycki na wykrzyk: „sława bogu!“ — Zdarzenie tu opisane jest następujące: Budzyński wpadł pod Solcem w moskiewskie łyka, co Różycki widząc posłał Wizowskiego z dwoma żołnierzami na odsiecz. Wizowski, celny strzelec, wpadł na swym siwym koniu Jaszczurce między kozaczyznę i odebrał w oka mgnieniu rannego młodziana. (Obj. poety).
2. w. 1 rozłóg = pole rozłożyste
3. w. 4 Białe czapki miała jazda wołyńska Różyckiego.
4. w. 18 samotrzeci = sam z dwoma towarzyszami.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Wincenty Pol.