Rozrywki Naukowe/Zjawiska włoskowatości
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Rozrywki Naukowe |
| Wydawca | Jan Fiszer |
| Data wyd. | 1910 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Tłumacz | Jan Harabaszewski |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
Napełniamy szklankę wodą po brzegi, przytym dokładamy starań, by menisk był wklęsły. Obok szklanki układamy stos monet. Nie możemy przewidzieć, ile monet można do szklanki wrzucić, a jednak woda nie wylewa się. Jeżeli opuszczać monety delikatnie, widzi się, jak powierzchnia cieczy staje się coraz bardziej wypukłą i podnosi się nad szklanką (fig. 57).
Połóż igłę stalową do szycia na widelcu lub widełkach, zrobionych z drutu miedzianego, opuść powoli w szklankę z wodą, w ten sposób osiągniesz, że igła będzie pływała, jak źdźbło słomki. Zjawisko to pochodzi stąd, że ciecz nie macza stali i na konturach jej tworzy się menisk, którego objętość okazuje się znaczną w stosunku do ciała pływającego.
Puść na powierzchnię naczynia, napełnionego wodą, dwie małe kulki, wycięte z korka drewnianego. Jeżeli je zbliżyć tak, by odległość między niemi nie wynosiła więcej nad jaki jeden milimetr, zauważymy, jak jedna rzuca się na drugą. Można jeszcze osadzić jedną z kulek na ostrzu noża i użyć jej do przyciągania drugiej.
Jeżeli kulki pokryć cienką warstewką tłuszczu, wtedy zamiast przyciągać się, kulki odpychają się; zależy to od formy meniska, który raz jest wypukły, kiedy kulka macza się, innym razem wklęsły, gdy jest zabezpieczona od zetknięcia się z wodą (fig. 59).
