Rozporządzenie Hansa Franka o zwalczaniu czynów gwałtu w Generalnym Gubernatorstwie (1939)

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki


Rozporządzenie celem zwalczania czynów gwałtu w Generalnym Gubernatorstwie • Hans Frank
Rozporządzenie celem zwalczania czynów gwałtu w Generalnym Gubernatorstwie
Hans Frank
31 października 1939

Rozporządzenie celem zwalczania czynów gwałtu w Generalnym Gubernatorstwie.

Z dnia 31 października 1939 r.

Na podstawie § 5 ust. 1 Dekretu Führera i Kanclerza Rzeszy Niemieckiej o Administracji okupowanych polskich obszarów z dnia 12 października 1939 r. (Reichgesetzbl., I, s. 2077, Dziennik Ustaw Rzeszy Niemieckiej, I, str. 2077) rozporządzam:

§ 1

Kto dopuszcza się czynu gwałtu przeciw Rzeszy Niemieckiej lub Niemieckiej władzy zwierzchniej, wykonywanej w Generalnym Gubernatorstwie, ulega karze śmierci.

§ 2

Kto umyślnie uszkadza urządzenia władz Niemieckich, rzeczy, służące do pracy władzom Niemieckim lub urządzenia użyteczności publicznej, ulega karze śmierci.

§ 3

Kto nawołuje lub zachęca do nieposłuszeństwa rozporządzeniom lub zarządzeniom władz Niemieckich, podlega karze śmierci.

§ 4

Kto dopuszcza się czynu gwałtu przeciw Niemcowi z powodu jego przynależności do narodu Niemieckiego, podlega karze śmierci.

§ 5

Kto dopuszcza się umyślnego podpalenia i przez to uszkadza majątek Niemca, ulega karze śmierci.

§ 6

Podżegacz i pomocnik karani będą jak sprawca, czyn usiłowany karany będzie jak czyn dokonany.

§ 7

Przepisy § 3 rozporządzenia Naczelnego Dowódcy Wojska o posiadaniu broni z dnia 12 września 1939 r. (Dz. rozp. dla obsz. okup. w Polsce, str. 8) zostają niedotknięte.

§ 8

Kto umawia się do popełnienia przestępstwa, określonego w §§ 1-5, kto w tym celu wchodzi w poważne porozumienie z innymi, kto ofiaruje się do popełnienia takiego przestępstwa lub zaofiarowania takie przyjmuje, ulega karze śmierci.

§ 9

Kto otrzymawszy wiadomość o zamiarze popełnienia przestępstwa, określonego w §§ 1-5 zaniecha władzy lub osobie, której przestępstwo to grozi, niezwłocznie lub w takim czasie donieść o nim, aby można było zamierzonemu przestępstwu zapobiec, ulega karze śmierci.

§ 10

(1) Przepisy §§ 1 i 2 rozporządzenia Naczelnego Dowódcy Wojska o posiadaniu broni z dnia 12 września 1939 r. (Dz. rozp. dla obsz. okup. w Polsce, str. 8) zostają niedotknięte.

(2) Kto otrzymawszy wiadomość o nielegalnym posiadaniu broni przez innego zaniecha bezzwłocznie uwiadomić o tym władzę, ulega karze śmierci.

(3) Wyższy Dowódca SS (Schutzstaffel) i Policji jest upoważniony do określenia rozporządzeniem, jak dalece sprawca osiągnąć może bezkarność czynnym żalem.

§ 11

(1) Skazanie oraz wykonanie wyroku przedsiębiorą sądy doraźne.

(2) Jeżeli nie jest właściwy wojskowy sąd doraźny według § 4 rozporządzenia Naczelnego Dowódcy Wojska o posiadaniu broni z dnia 12.9.1939 r. (Dz. rozp. dla okup. obsz. w Polsce, str. 8), wówczas sąd doraźny składa się z pułkownika[1] lub komendanta batalionu Policji Porządkowej lub Dowódcy Odkomenderowanego Oddziału Policji Bezpieczeństwa[2] oraz z dwóch urzędników odnośnej formacji.

(3) Jeżeli sprawa nie nadaje się do zawyrokowania w postępowaniu przed sądem doraźnym, szczególnie z powodu obszernego lub uciążliwego postępowania dowodowego, wówczas sąd doraźny sprawę przekazać może władzy oskarżającej przy sądzie specjalnym.

§ 12

Należy zanotować na piśmie nazwiska sędziów, skazanego oraz świadków, na których zeznaniach skazanie opiera się, a również czyn karny oraz dzień skazania i wykonania wyroku.

§ 13

O ile Generalny Gubernator uważa w poszczególnym wypadku za wskazane sprawdzenie, zarządzić może, aby wyrok policyjnego sądu doraźnego był przedłożony Wyższemu Dowódcy SS (Schutzstaffel) i Policji do sprawdzenia.

§ 14

Dzień, z którym niniejsze rozporządzenie traci moc, zostanie przeze mnie specjalnie oznaczony.


Generalny Gubernator

Dla okupowanych polskich obszarów

Frank.

Warschau (Warszawa), 31 października 1939 r.




  1. Dowódcę pułku policji porządkowej (Ordnungspolizei)
  2. Dowódcę Einsatzkommando policji bezpieczeństwa i służby bezpieczeństwa (Sicherheitspolizei, Sicherheitsdienst)






Ten tekst nie jest objęty majątkowymi prawami autorskimi lub prawa te wygasły. Jest zatem w domenie publicznej. Więcej informacji na stronie dyskusji.


Tekst jest własnością publiczną (public domain) zgodnie z niemieckim prawem autorskim, ponieważ jest częścią ustawy, rozporządzenia, zarządzenia lub orzeczenia urzędowego wydanego przez niemieckie władze państwowe lub sąd państwowy (§ 5 Abs.1 UrhG).