Rozkaż Ty, dziewczę...
- Rozkaż ty, dziewczę, niech nie kwitną róże,
- Nad ziemią słońce niech nie wstaje z rana;
- Rozkaż, niech stanie fala rozhukana,
- Potem każ zdrojom wrócić wstecz ku górze;
- Gdy się to wszystko za twym słowem stanie,
- Każ, niech me serce kochać cię przestanie.
- Na próżno! Zdrój już nie wróci ku górze,
- Fala nie stanie i zakwitną róże;
- I tarczy słońca rankiem nikt nie wstrzyma —
- I ty mi ciągłe świecisz przed oczyma,
- Świecisz tak miła, że cię kochać muszę,
- Choćby w tym ogniu przyszło stracić duszę.
- Stokroć urażon i gniewny na ciebie,
- Ja sam tę miłość chciałem wydrzeć z siebie,
- Lecz zawsze serce tak jękło żałośnie
- I gniew odtajał jako lód o wiośnie,
- I serce ledwo bólom się wykradło,
- Biegło do ciebie i u stóp się kładło.
