Pszczoły (Krasicki)
| ←Kuglarze | Pszczoły Bajki nowe Część czwarta Ignacy Krasicki |
Słońce, Obłoki, Ziemia→ | |
| ze zbioru Dzieła Krasickiego |
Rozum się rozpościera, to przywilej wieku:
I nie tylko w człowieku,
Ale już i zwierzęta, chociaż pism nie kryslą,
Głęboko myślą.
Pszczoła do mędrca zawędrowała,
A gdy go mówiącego żarliwie słyszała;
Zapomniawszy o kwiatach, co na oknie stały,
Na to swój umysł natężyła cały,
Aby pojąć, co on gada.
Z nauki rada,
Bez miodu, lecz z rozumem do roju przybyła:
I jako mądra tem się zatrudniła,
Jakby go to polepszyć, lepiej usposobić,
Zgoła nową rzecz zrobić.
Gdy się więc zeszły, na pierwszym wniosku
Radziła nie robić wosku.
Bo i wiele kosztuje, i człek go podrzyna.
Druga odmiany przyczyna:
Że miód zbyt słodki wydarza straty,
Omijać kwiaty.
Z ziół się obejść użytkiem:
Rzeczpospolite niszczą się zbytkiem.
A nowość im bardziej szkodzi,
Rzekła matka: niech was to nie zwodzi,
Co próżne mędrków roją mozoły,
Bez miodu, wosku, nie będą pszczoły.
Próżna jest i szkodliwa na człowieka zmowa.
Prawda, my go karmimy, ale on nas chowa:
Niech więc tak będzie, jak było od wieka,
Człowiek dla pszczoły, a pszczoła dla człeka.
