Uwaga! Tekst niniejszy w języku polskim został opublikowany w 1792. Stosowane słownictwo i ortografia pochodzą z tej epoki, prosimy nie nanosić poprawek niezgodnych ze źródłem!
O Ktòry mieſzkaſz nad wſzyſtkiemi Nieby!
Pròżen troſk ludzkich i wſzelkiey potrzeby!
Do Ciebie Panie oczy moie wznoſzę,
Ciebie w mym ſmutku o ratunek proſzę.
Jak biedny ſługa w ubòſtwie pogląda,
Na Pańſką rękę i łaſki jey żąda;
Jak niewolnica ktòrey głod doymuie,
Z rąk ſwoiey Pani chleba upatruie.
Tak oczy naſze obciążone łzami,
Patrzą na Pana, a nuż ſię nad nami,
Jak Ociec dobry ulitować raczy;
A naſze błędy łaſkawie przebaczy.
Użal ſię, użal nad nami o Boże!
Bo nędza naſza ſcierpieć iuż nie może,
Nie znieſie duſza pośmiechu i wzgardy,
Co iey lud czyni ſwoim ſzczęściem hardy.
PIESN
Pod czas Woyny.
Nota: Boże łaſkawy &c.
Gdyśmy na Pańſkiey uſłudze ſtali, Skinienia Jego ſtrzegli!
Sąſiedzi nasi na to czekali, J nieſpodzianych zbiegli.