Przedwiośnie (Napierski)
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Przedwiośnie |
| Pochodzenie | Chmura na czole |
| Wydawca | Biblioteka „Ateneum“ |
| Data wyd. | 1938 |
| Druk | B-cia Drapczyńscy |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały zbiór |
| Indeks stron | |
PRZEDWIOŚNIE
Oszukującym siebie, by ziemię oszukać,
wciąż zda się, że z nas ludzkie przemawiają głosy,
a to czerw, co nas pożarł, nie przestaje pukać;
przebija się przez wapno pod chmurne niebiosy,
na wietrze przedwiosennym wciąż wyżej zawodzi,
i dyszkantem przedrzeźnia, aby kosić kłosy;
gdy ja puste rozcieram, przedwczesny jak złodziej.
