Prośba o wzajemność

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Szymon Szymonowic
Tytuł	Prośba o wzajemność
Pochodzenie	Klejnoty poezji staropolskiej
Redaktor	Gustaw Bolesław Baumfeld
Wydawca	Towarzystwo Wydawnicze w Warszawie
Data wyd.	1919
Druk	Drukarnia Naukowa
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI  Cała antologia Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI
Indeks stron

›››

[253]

SZYMON ZIMOROWICZ.

PROŚBA O WZAJEMNOŚĆ.

(Z „ROKSOLANEK“).

Do ciebie ja przez morze łez mych nie przebędę,  
Choć w okręt, z strzał serdecznych zbudowany, wsiędę,
Choć Kupido na żagle da mi skrzydła swoje,
Chociaż Wenus sterować będzie nawę moję.
Bo wiatr mego wzdychania tak poburzył wody
I żal mój nagły takie wzbudził niepogody,
Że, niżeli na drugą nadziei mej stronę
Przyjadę, we łzach własnych nieszczęsna utonę.

[254]

Przeto ratuj, możeszli, podaj obietnicę,
Daj słowo, którego się tonąca uchwycę;
A jeżeli w tej toni tęskliwej zaginę,
Każ napisać na grobie, że przez twą przyczynę.

(1629)^[1].

1.  Prośba o wzajemność. Z „Roksolauek“ (patrz: wyżej). W zbiorze oznaczona imieniem: „Pomosja“.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Szymon Szymonowic.