Pracowita dziewczynka

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Paulina Krakowowa
Tytuł Pracowita dziewczynka
Pochodzenie zbiór powiastek Niespodzianka
Wydawca Gebethner i Wolff
Data wyd. 1890
Druk St. Niemiera
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło skany na Commons
Inne Cały zbiór
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron
13.

PRACOWITA DZIEWCZYNKA.
(Z ryciną).

Grzeczna Frania pokończywszy nauki; lubiła siąść przy mamie i zająć się jaką robótką; mama pokazywała jej chętnie, jakim sposobem co robić należy, i w krótkim czasie Frania nauczyła się szyć, znaczyć bieliznę, robić pończoszki a nawet wydziergała sobie falbankę do kołnierzyka. Raz kiedy Frania dokończyła zadanej przez mamę roboty, mama jej rzekła:
— Dość już na dziś, kochanie: idź sobie teraz, pobiegaj po ogrodzie.
— Pozwól mi jeszcze posiedzieć przy sobie, mamo kochana — odpowie Frania — bobym chciała obrąbić tę chusteczkę dla starej Janowej; ona już sama nie dowidzi, a to brzydko żeby co z strzępami nosić na sobie.
— I owszem, Franiu, cieszę się nawet że cię widzę uprzejmą i usłużną dla drugich.
Frania obrąbiła chusteczkę; mama znów jej mówi:
— Idźże się pobaw teraz.
— Dobrze, mamuniu — rzekła dziewczynka — ale ja się tu przy tobie pobawię.
— A czemże?
— Uszyję fartuszek dla mojej laleczki.
— A kiedyż pójdziesz do ogrodu?
— Jak się ściemni, mateczko, i jak już szyć nie będzie można.
Uważajcie dziatki, jak pracowitą była Frania i jak pięknie rozłożyła sobie robotę: najprzód powinność, potem przysługa, dopiero naostatku własna zabawa.






Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Paulina Krakowowa.