Potrawy i konserwy z grzybów/Pieczarki w konserwie
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Potrawy i konserwy z grzybów |
| Wydawca | Towarzystwo Wydawnicze „BLUSZCZ“ |
| Data wyd. | 1927-1939 |
| Druk | Zakł. Graf. Tow. Wyd. „BLUSZCZ“ |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały rozdział IV |
| Indeks stron | |
PIECZARKI W KONSERWIE. Na konserwy w puszkach, czy słojach, używa się tylko najmłodszych pieczarek, z zupełnie okrągłemi, zakrytemi skórką od dołu czapeczkami. Należy dobierać pieczarki możliwie równej wielkości. Blanżeruje się je najwyżej trzy minuty w wodzie, zaprawionej na każdy litr 1 gramem kwasku i 3 gramami potaszu[1]. Odcedzić natychmiast i studzić, przelewając je zimną wodą. Szczelnie pakowane w kompotjery, lub puszki, zalewa się wodą przegotowaną z 2 gramami kwasku i 10 gramami soli na litr wody; płyn ten musi być zupełnie wystudzony. Po hermetycznem zamknięciu, gotuje się pieczarki: kilowe puszki — całą godzinę, pół kilowe — 50 minut, ćwierć kilowe — 45 minut, przy temperaturze 110° C. Pieczarki najlepiej robić w niedużych słoikach, gdyż powinny być, — jak zresztą większa ilość konserw jarzynowych i grzybowych, — użyte odrazu wszystkie po otwarciu naczynia.
