Poezye Michała-Anioła Buonarrotego/XXV

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Michelangelo Buonarroti
Tytuł Poezye Michała-Anioła Buonarrotego
Podtytuł Sonety
Wydawca Redakcya „Niewiasty“
Data wyd. 1861
Druk K. Prochaska
Miejsce wyd. Kraków – Cieszyn
Tłumacz Lucjan Siemieński
Tytuł orygin. Rime
Źródło Skany na Commons
Inne Cały zbiór
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron
Włoski oryginał
XXV.

Occhi miei, siete certi
Che ’l tempo passa, e l’ora s’ avvicina
Ch’ agli sguardi ed al pianto in passo serra.
Pietà dolce di voi vi tenga aperti,
Mentre la mia divina
Donna si degna d’ abitere in terra:
Ma se ’l ciel si disserra
Per le bellezze accorre uniche e sole
Del mio terreno sole,
S’ei torna in ciel fra l’alme dive e liete,
Allor bensi che chiuder vi potete.






Polski przekład
XXV.

Zapewne o tem oczy moje wiecie,
Że czas ucieka, a chwila zapasem
Która was zgasi, i zdrój łez wysuszy.
Otóż przez litość dla się niezgaśniecie,
I pozwolicie popatrzeć choć czasem
Na ubóstwianą Panią mojéj duszy.
Lecz jeśli niebo otworzy się dla niéj
I ziemi zajrząc takiego Anioła
Słońce dni moich do siebie powoła,
Aby wróciła gdzie święci wybrani —
Wtenczas cóż robić samemu na świecie?
Wtenczas zagasnąć możecie!








Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Michał Anioł i tłumacza: Lucjan Siemieński.